تو را در وزش هر نسیم حس می‌کنم. چهره نورانی‌ات آذرخشی‌ست که روشنایی را بر چهره زمین حک می‌کند. ای مولای من! زیر سایه‌های کاج، تکیه به دیوار، بیاد تو می‌نویسم. خوب که نگاه می‌کنم همه جا از شمیم حضور تو لبریز است. سال‌هاست شب‌های مهتابی‌ام را با یاد تو به صبح گره می‌زنم و شانه‌های خسته‌ام را به انتظار تکیه می‌دهم... راستی، آقای من! کی می‌آیی؟

در کتاب «شاکمونى» که از سردمداران کافران هندو است و به عقیده پیروانش پیامبر و صاحب کتاب آسمانى است، اشاره به وحدت دیانت در زمان آن پرچمدار روحانى جهان نموده، گوید:

پادشاهى و دولت دنیا به فرزند سید خلایق دو جهان، کِشن (به لغت هندو نام پیامبر اسلام ص است) بزرگوار تمام شود. وى کسى باشد که بر کوههاى مشرق و مغرب دنیا حکم براند و فرمان کند و فرشتگان کارکنان او باشند...

و نیز در کتاب « دید» که نزد هندوها از کتب آسمانى است، مى گوید:

پس از خرابى دنیا ،پادشاهى در آخرالزمان پیدا مى شود که پیشواى خلایق باشد و نام او«منصور»، باشد و تمام عالم را بگیرد و به دین خود آورد...

وقتی که او بیاید با شکوه ‌ترین جشنِ تمامِ عالم را خواهیم دید.

در روایات ما دوران طلایی ظهور این طور تعریف شده:

پرندگان در آشیانه‌های خود جشن می‌گیرند و ماهیانِ دریاها شادمان می‌شوند، چشمه ساران می‌جوشند و زمین چندین برابر، محصول می‌دهد.

ساکنان زمین و آسمان به او مهر می‌ورزند، آسمان بارانش را فرو می‌فرستد. زمین گیاهانش را می‌رویاند.

وقتی که او بیاید، گرگ و بره با هم در یک مکان زندگی می‌کنند، بچه‌ها با مار و عقرب بازی می‌کنند در حالیکه نمی‌ترسند و آسیبی به آنها نمی‌رسد.

دست خود را روی سر مردمان می‌گذارد، و خردهای مردمان را به کمال می‌رساند و اخلاقشان را کامل می‌کند.

از فرمانروایی او اهل آسمان و زمین و پرندگان آسمان راضی خواهند بود.

پروردگار مهربانم!

پایان این روزهای سخت و حضور در دوران ظهورش را چشم انتظاریم.

خداوندا!

 بحق حضرت زهرا علیها السلام این جمعه را روز رهایی قرار ده و دل محمد و آلش وهمه دوستدارانشان را به دیدارش شاد گردان.

                                                                                    آمین

سایتون سنگین مولا کجا رفته اون چشاتون

کوچه خیلی وقته مونده چشم براه قدماتون

سایتون سنگین مولا ما گلایه‌ای نداریم

هر کجا باشیم شما رو روی چشمامون می ذاریم

سایتون سنگین مولا غم نشسته رو صداتون

یه نگاه بندازین آخر، آقاجون به زیر پاتون

اگر ما رو دوست ندارین یه اشاره بسمونه

خودتون بگین که این دل بمیره یا که بمونه

ما دیگه وقف شماییم قلبمون از این تباره

تا شما سرور مایین برده بودن افتخاره

چون ما اهل انتظاریم جُمعمون سرد و کسل نیست

جمعه روز خوبه عشقه روز تعطیلیِ دل نیست

کِی میای قبله عالم تا دلامون بشه روشن؟

کِی میای یوسف زهرا، خوشم به روی پیرُهَن؟

توی عرش رو قلّه‌هایین خودتون بگین کجایین؟

توی این شبا آقاجون نجفین یا کربلایین؟

بی شما سینه عاشق تپیدن رو کم میاره

بی شما باغ ستاره دیگه روشنا نداره

بیشتر از هزار و صد سال جاتون اینجا مونده خالی

بی حضورتون بِوَلله نداره زندگی حالی

ای گل من، قشنگ من، غلام سیات فدات بشه

الهی که دشمن تو قاتل این گدات بشه